ANGST Afgelopen maand was onze hond vaak angstig, ze was erg oplettend en sliep weinig. De reden van haar angst waren de knallen van het carbid schieten en het vuurwerk. Haar lichaampje trilde van angst, je kon het zien en voelen. Nu het weer rustiger is geworden, is ze haar angst weer vergeten. Ze leeft gewoon haar leven, ze denkt er niet meer aan. Ze leeft in het nu. Wij mensen, voeden door onze gedachten onze angst, we denken en tobben wat af. Kleine angsten worden een grote berg. Angst om ziek te worden, angst om te sterven, zo menselijk. Maar op deze manier leven we continu in angst. Ook ik kan soms in de angst schieten. Zodra ik me hier bewust van word, kijk ik naar mijn gedachten, en probeer ze dan los te laten. Mediteren helpt mij hierbij, het brengt me in het nu. Nu is het enige wat er is, nu is er niets aan de hand. Wat morgen ons brengt weten we niet en dat hoeft ook niet volgens mij. Laat het maar zijn, elk moment is het enige moment waarin we leven.
Dutch
English
French